[ad_1]
کد خبر : 2068541 |
20 شهریور 1403 ساعت 23:58 |
32.6K بازدید |
115
دیدگاه
دور زدن بحران به سبک ژنرال
“مربی ایران تیم ملی را به جام جهانی برد و روی نیمکت ایران هم خواهد نشست”؛ این تنها هدف زندگی امیر قلعهنویی برای قربانی کردن رقبای پیشروی این نقشهاش است.
به گزارش “ورزش سه”، برای امیر قلعهنویی هیچ اتفاقی مهمتر از این نیست تا بتواند روی نیمکت ایران و با برچسب سرمربی ایرانی، طعم صعود به جام جهانی را بچشد. یک برد ارزشمند دیگر و این بار خارج از خانه تا امیر قلعهنویی یک گام دیگر به بزرگترین هدف تاریخی خود نزدیکتر شود.
قلعهنویی که در پایان بازی اول در مسیر انتخابی جام جهانی، لحظات پرماجرایی را پشت سر گذاشت، با دومین برد و در خانه حریف مقابل امارات اکنون با 6 امتیاز یک گام دیگر از این ماراتن را پشت سر گذاشته و سرمستانه چشم به ادامه راه دوخته است.
سرمربی تیم ملی ایران که پیش از این و حدود 5 ماه قبل برابر امارات و پائولو بنتوی پرتغالی توانسته بود تیمش را در جام ملتها به یک برد ارزشمند برساند، یک بار دیگر مقابل این مربی دستانش را به نشانه پیروزی بالا برد تا بتواند جایگاه او را به رتبه سوم این جدول تنزل دهد.
در آخرین تقابل ایران و امارات با هدایت قلعهنویی و پائولو بنتو اما ایران برد سختتری را به نام خود کرده بود. جایی که آنها نیمه اول را با گل مهدی طارمی برنده راهی نیمکت شدند، اما پنالتی جنجالی اعلام شده روی یحیی الغسانی را همین بازیکن از دست داد تا دقایقی بعد بار دیگر مهدی طارمی ایران را به گل رسانده و در نهایت با گل ثانیههای پایانی یحیی الغسانی این بازی به سود شاگردان قلعهنویی پایان یابد. بازی از این جهت جنجالی و با کری بالایی دنبال شد که ایران البته سه توپ دیگر وارد دروازه خالد عیسی کرد، اما با اعلام ایلگیز تانتاشف از ازبکستان به عنوان داور این بازی به دلیل آفساید مردود شد. بازیکنان ایرانی هم البته کم نگذاشته بودند و به واسطه کری شدیدی که هواداران رقیب پیش از بازی به راه انداخته بودند، با هر بار گلزنی برتری خود را برابر آنها به نمایش میگذاشتند.
بازی در مرحله انتخابی جام جهانی 2026 اما برای قلعهنویی و بنتو از اهمیت دیگری برخوردار بود. سرمربی پرتغالی امارات بعد از برد معجزهآسای خود مقابل قطر، این بار میخواست مقابل ایران یک نتیجه غافلگیرکننده دیگر را رقم زده تا روی تمام معادلات و پیشبینیها برای کم بودن شانس تیمش برای صعود به جام جهانی، خط بطلان بکشد. میزبانی در این جدال نیز آنها را با امیدواری بیشتری مهیای این اتفاق میکرد و برتری در مالکیت توپ و ایجاد موقعیت نمایانگر همین موضوع بود.
با این حال قلعهنویی با ستارههای باتجربه و ستارههای بینالمللی خود طبیعی بود که بهسادگی از زیر بار این فشار خارج شده و برتری خود را از حیث فنی و تاکتیکی به رخ بکشند. نیمه اول هرچند با موقعیتهای نصفه و نیمه و برتری در مالکیت توپ به سود اماراتیها همراه بود، اما مهدی قایدی در اولین موقعیت جدی ایران، گل برتری را به نام خود کرد و ورق را کاملا به سود امیر قلعهنویی برگرداند.
همین مسئله هم عامل مهمی بود تا در نیمه دوم، عملکرد هجومی و بهتری را از ایران شاهد باشیم و ماحصل آن برتری کامل در دقایق ابتدایی نیمه دوم در بازی تهاجمیتر و ایجاد موقعیت بود و در ادامه نیز بازی متعادل پیش رفت.
ایران که خاطره خوبی از بازی در استادیوم هزاع بن زاید نداشت و باخت مقابل ژاپن در نیمه نهایی جام ملتهای 2015 را شاهد بودیم، این بار اما یک پیروزی ارزشمند را در این استادیوم و در شرایطی که تماشاگران در ثانیههای پایانی به دنبال به جنجال کشاندن بازی بودند، رقم زد.
ایران در خاک امارات و در آخرین بازیای که مقابل این تیم در مسیر جام جهانی قطر به میدان رفته بود، با هدایت دراگان اسکوچیچ نیز یک برد سخت را به نام خود کرده بود. آن دیدار البته در استادیوم زعبیل برگزار شده بود. آن دیدار هم البته با جنجالهایی همراه شده بود. جایی که شجاع خلیلزاده دقایقی قبل از گل برتری ایران با کارت قرمز مواجه شد، اما در بازبینی صحنه در VAR کارت قرمز برگردانده شد تا ایران پنج دقیقه بعد روی همکاری جالب سردار آزمون و مهدی طارمی، توسط مهاجم جنوبیاش به گل برتری دست یابد و صدرنشینی در این گروه را تداوم بخشد.
تقابل امروز اما قدرتنمایی بهتری از حیث تاکتیکی و فرصت کم به حریف برای ایجاد موقعیت گلزنی طلایی روی دروازه علیرضا بیرانوند، را به رخ کشید. ایران موقعیتهای مناسبی را در این بازی از دست داد و شاید برتری یک گله، استرس زیادی را برای هواداران ایران به همراه داشت، اما نوع بازی ایران مانع از این میشد که دلهره از دست رفتن سه امتیاز شکل گیرد.
ایران اکنون همانند هفته قبل با دستیابی به صددرصد امتیازات، از بالاترین شانس برای صعود به جام جهانی برخوردار است. بازی بعدی برابر ازبکستان میتواند همه چیز را شفافتر و با امیدواری بیشتری شکل دهد. قلعهنویی مطمئنا تنها نگاهش به عنوانی است که دل تو دلش نیست آن را هرچه زودتر از آن خود کند “مربی ایرانی هم تیم ملی را به جام جهانی برد و روی نیمکت نشست”. نزدیک سه دهه است که این اتفاق رقم نخورده و برای قلعهنویی که استاد یادآوری خاطراتی اینچنینی است، هیچ چیز مهمتر از این موضوع نیست. او بعد از امارات، قرقیزستان را هم قربانی این هدف خود کرده و مسلما در فرصت باقیمانده تمام نقشههای خود را معطوف به این خواهد کرد تا ازبکستان را نیز به زیر بکشد و هدفش را نزدیکتر کند.
[ad_2]
lمنبع www.varzesh3.com